Informujemy, iż na naszych stronach w celach świadczenia usług stosujemy pliki cookies i podobne technologie. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Możesz zmienić te ustawienia, dowiedz się więcej z Polityki Prywatności.
Zamknij
Woda mineralna z Krynicy-Zdroju
fot.: Jerzy Opioła, CC BY-SA 3.0
Wtedy nosiła nazwę Krzenycze i była to pierwsza nazwa nadana wsi.

Dziś rozpoczynamy wędrówkę po Krynicy-Zdrój.  Poznamy historię miasta, genezę powstania Krynicy, a także zaznajomimy się z tematem uzdrowisk. Krynica-Zdrój, to miasto w województwie małopolskim, a także siedziba gminy. Jest to dość małe miasteczko, bo według danych z 2008 roku, zamieszkiwało je niewiele ponad 11 tysięcy mieszkańców, ale bardzo popularne i licznie odwiedzane przez turystów oraz kuracjuszy, pragnących korzystając z naturalnych darów miasta, poprawić swoje zdrowie.

Miasto leży w Beskidzie Sądeckim, dokładniej mówiąc w paśmie górskim w Karpatach Zachodnich, należącego do Beskidów Zachodnich. Krynicę-Zdrój otaczają wzgórza trzech gór: Góry Parkowej, Góry Krzyżowej i Góry Jasiennika. W Krynicy-Zdroju znajduje się linia kolejowa, a dokładniej jej końcowa stacja 105, jest to linia, która łączy stację Muszyna ze stacją Krynica. W całości jest zelektryfikowana.

Z Krynicy pociągiem dostaniemy się między innymi do takich miast jak: Warszawa, Kraków, Gdynia, Bydgoszcz czy Tarnów. W Krynicy-Zdroju istnieje także Komunikacja Uzdrowiskowa. Miasto, zostało podzielone na 6 osiedli takich jak: Krynica Dolna, Czarny Potok, Tysiąclecia, Piłsudskiego, Źródlana, Pułaskiego i osiedle Słotwiny, które kiedyś było osobną wsią.

Szukasz noclegów w Krynicy-Zdroju? Nie szukaj dalej.
Sprawdź naszą ofertę noclegów w Krynicy-Zdroju

Historia Krynicy-Zdroju

Historia Krynicy- Zdroju jest dość ciekawa. Jej początki sięgają wieku XIV, dokładniej wieś ta założona została w 1547 roku. Założycielem wsi był Danek z Miastka. Wtedy nosiła nazwę „Krzenycze” i była to pierwsza nazwa nadana wsi. Wieś ta, od początku swojego istnienia wchodziła w skład Kresu Muszyńskiego zwanego też kluczem muszyńskim, kresem biskupim państwa, kresem muszyńskim lub Biskupszczyzną, który należał do biskupów krakowskich.
 
Warto wspomnieć, że w latach 1443–1790 kolejni biskupi diecezjalni byli książętami siewierskimi. Sytuacja tamtejszych Krzenycz zmieniła się po pierwszy rozbiorze Polski, bowiem w roku 1783 Krynicę wraz z całymi dobrami muszyńskimi przejął skarb austriacki. W tym czasie również działy się ważne dla Krynicy rzeczy, które swój wydźwięk mają po dziś dzień, bowiem Krynicę odwiedził na polecenie Austriaków krajowy radca górniczy, profesor uniwersytetu lwowskiego Baltazara Hacqueta. Badał on i oceniał krynickie źródła.

Krynica mineralna i uzdrowiskowa

W roku 1793 Franciszek Stix von Saunbergen, austriacki komisarz rządowy zakupił na terenie Krynicy ziemię wraz ze źródłem wody mineralnej. W planach miał założenie zdrojowiska. Plany zostały zrealizowane, zaczęły powstawać pierwsze domy zdrojowe, jednak na rozwój zdrojowiska trzeba było jeszcze zaczekać. Dopiero w roku 1856 nastąpił gwałtowny rozwój zdrojowisk, a stałą się tam za sprawą profesora Józefa Dietla, polskiego lekarza, polityka, profesora i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, a także prezydent Krakowa w latach 1866–1878. W 1877 roku kuracjuszy przyjmowano już w 11 domach uzdrowiskowych, świadczących wysoką jakość usług leczniczych i uzdrowiskowych, a także w 64 kwaterach prywatnych. Tego samego roku powstała także Komisja Zdrojowa.

W tym czasie Krynicę-Zdrój odwiedzało około 6 tysięcy kuracjuszy rocznie. Kolejny wielki rozkwit miasta nastąpił na samym początku XX wieku. Powstały nowe domy uzdrowiskowe, coraz więcej miejsc dla turystów, kuracjuszy, oferta domów uzdrowiskowych stawała się coraz atrakcyjniejsza, co dawała wydźwięk w liczbach kuracjuszy. W tym okresie profesor Rudolf Zuber, podróżnik oraz geolog, odkrył i przebadał najsilniejszą wodę leczniczą w Europie, którą nazwano Zuber. To perła europejskich uzdrowisk, woda, która jest jednym z symboli uzdrowiskowych Krynicy-Zdrój.

Krynica-Zdrój otrzymuje prawa miejskie

W 1911 roku Krynicy zostały przyznane prawa miejskie. W tym samym roku domiasto uzyskało połączenie kolejowe, co było kolejnym ważnym wydarzeniem, mającym duży wpływ na napływającą do miasta, liczbę turystów.  II wojna światowa, to bardzo zły czas dla miasta. Praktycznie Krynica-Zdrój została doszczętnie zniszczona, obrabowana. W latach 1944-45 miasto było miejscem stacjonowania ordynariusza Łemkowszczyzny: Ołeksandera Małynowśkiego. Krynica pod sidłami okupacji  znajdowała się do drugiej połowy stycznia 1945 roku. Niemcy, kiedy wycofywali się z miasta, zabrali wszystko, co mogli. Wśród łupów znalazły się sprzęty z domów uzdrowiskowych, urządzenia służące kuracjuszom i wiele innych. Wkraczające wojska Armii Czerwonej dokonały całkowitego zniszczenia miasta. Zdewastowały wszystko, co zostało, wszystko czego Niemcy nie zdążyli zniszczyć.

Kilka lat Krynica-Zdrój odradzała się po wojnie. Dzięki napływającej pomocy, pod koniec lat 50 XX wieku, miasto znów zaczęło istnieć i funkcjonować, tak jak przed wojną. Pierwsza, istniejąca w mieście kolej ziemno-linowa dowoziła turystów na Górę Parkową. Jest to szczyt w Paśmie Jaworzyny w Beskidzie Sądeckim. To jeden z głównych terenów rekreacyjnych, spacerowych miasta Krynica-Zdrój.
 
Na terenie Krynicy-Zdrój różnorodność wyznaniowa jest dość duża. Działalność prowadzą tutaj kościoły i związki wyznaniowe, takie jak: Kościoły katolickie, których jest pięć, Kościoły ewangelikalne, jest ich dwa, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny oraz Świadkowie Jehowy- 1 zbór, Sala Królestwa w Powroźniku.