Polańczyk nad Soliną jest wsią o statusie wczasowo – uzdrowiskowym. Znajduje się ona w województwie podkarpackim ( dokładniej gmina Solina, a powiat leski ). Od roku 1999 to właśnie Polańczyk sprawia funkcję siedziby władz gminy Solina. Przedtem ową siedzibą była sama Solina, ale uległo to zmianie. 
W Polańczyku jest zlokalizowana Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, przy ulicy księdza Franciszka Stopy 3. Jest to parafia wyznania rzymskokatolickiego. Prowadzą ją księża archidiecezjalni, a powołano ją w roku 1948. Znajduje się ona w dekanacie Solina i w archidiecezji przemyskiej.

Garść historii wsi Polańczyk

Wiemy, że ta wieś, jednak pod inną nazwą – Poleszczańskie, istniała już w roku 1580. Nazwę swą w takiej postaci zawdzięcza potokowi Leszczyńskich. Wówczas wieś ta była oddana w ręce syna siostry wojewody – Katarzyny Kmicianki, Marka Stadnickiego.

Marek Antoni Stadnicki był posłem na sejmy oraz krakowskim podczaszym. Stadniccy, z których wywodził się Marek oraz jego brat Mikołaj, Stanisław, siostra Barbara oraz Domicela byli herbu szlacheckiego Szreniawa. Klejnotem tegoż herbu jest głowa lwa, znajdująca się pomiędzy rogami myśliwskimi wraz z dzwonnikami złotymi, sokolimi. Labry natomiast są czerwone i podbite srebrem.

Wracając do Marka Stadnickiego to w swej młodości podróżował dużo po całej Europie. Dzielił tę pasję ze swoim bratem Mikołajem. Wsławił się nieco później w walkach z tureckimi oraz tatarskimi wojskami pod Buszą i na sejmie, który odbył się w roku 1618 został za to wielce wychwalony przez hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Jeśli zaś weźmiemy pod lupę jego życie rodzinne to dowiemy się, że posiadał on dwie żony. Pierwsza z nich, Eleonora z domu Zborowska, natomiast druga, z którą dodatkowo łączyła go piątka dzieci, Marianną z domu Dembińską.

Kto władał Polańczykiem

Tymczasem wracając do naszego Polańczyka skoro już poznaliśmy jego pierwsze władze to czas na inne informacje. Na przestrzeni lat różni ludzie władali tymi ziemiami. Dla przykładu w roku 1674 ich własność nabył Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Ziemskimi zaś właścicielami byli także Gołębiowscy, Hermanowscy, czy Bolowie. 

Historia Polańczyka bardziej nam znana i przystępna jednak zaczyna się po roku 1968 kiedy to wybudowano Zalew Soliński. Wówczas sam Polańczyk stał się miejscem, w którym zaczęto budować liczne sanatoria oraz domy wczasowe widząc potencjał tego terenu dla takowych celów.

Polańczyk uzdrowiskiem

W roku 1999 Polańczyk zdobył zaszczytny tytuł uzdrowiska. Bo już wcześniej o ten tytuł walczył, ponieważ w roku 1974 uznano wieś za miejsce mające potencjał oraz warunki ku lecznictwu uzdrowiskowemu. Dzięki temu właśnie, można już wtedy było otwierać zakłady lecznictwa.

Aby uzyskać takowy tytuł – uzdrowiska należy spełnić szereg warunków. Uzdrowiskiem określa się miejscowości, które posiadają naturalne lecznicze warunki, czynniki takie jak na przykład dogodny klimat czy wody mineralne, naturalne złoża minerałów, które w procesie zdrowotnym można uznać za przyjazne, za potrzebne. Nie można tutaj zapomnieć także o walorach przyrodniczych, które muszą być spełnione przed uznaniem miejsca za uzdrowisko. W naszym kraju takich uzdrowisk jest czterdzieści pięć. Wszystkie czynniki, jakie przyczyniają się do uznania jakiejś miejscowości za uzdrowiskową muszą mieć rzecz jasna dobry, zbawienny rzec by nawet można wpływ na organizm ludzki, zmęczony, zniszczony nękającymi go chorobami lub innymi dolegliwościami, których w naszych czasach niestety nie brakuje.

W Polańczyku znajduje się jakieś tysiąc dwieście miejsc przeznaczony dla takich właśnie kuracjuszy. Jako naturalne właściwości lecznicze, w odwiertach na tym terenie występują wody wodorowęglanowo-chlorkowo-sodowo-bromkowe a także jodkowe. Do Polańczyka głównie przyjeżdża się z problemami i chorobami kobiecymi, jak również z problemami układu oddechowego oraz moczowego. W związku  z uzdrowiskiem znajdziemy tutaj bogatą bazę noclegową oraz gastronomiczną. Ugościć jak najlepiej, przyjeżdżających tu kuracjuszy jest jak najbardziej w gestii mieszkańców Polańczyka, ponieważ dużo ludzi z tego żyje i korzysta na tym, ale i przy okazji pomaga innym. Niesie to zatem obopólną korzyść.
 
W Polańczyku powstał także klub piłkarski LKS „Nelson” Polańczyk. Występuje on w klasie A i w podokręgu Krosno. Młodzi ludzie mają zajęcie i to nie byle jakie, bo piłka nożna to bardzo ważny dla polskich zawodników i kibiców sport, a i zdobywają oni swoje małe i większe sukcesy.

Polańczyk to jedno z miejsc, które często jest wybierane przez sympatyków Bieszczad oraz pobliskiej Soliny z jej słynnym jeziorem oraz tamą zbudowaną na nim. Bieszczady mają swój nieodparty urok i wielu ludzi przybywa tu jak to mówią, żeby się zdystansować, a nawet „zresetować”, odetchnąć, wypocząć i nacieszyć oczy dziewiczym krajobrazem, „niedostępnych” zakamarków górskich. Na miejsce, z którego wyruszą ewentualne wycieczki w inne tereny często więc wybierany jest właśnie Polańczyk z wielu różnych względów.